အေရၿခံဳအခ်စ္
ဖိုးတုတ္ကမနီကို လုလင္ျပန္ခ်ိန္ အေၾကာင္းရွင္းျပေန၏။ လူငယ္သေလာက္ ဗဟုသုတႂကြယ္ေသာ ဖိုးတုတ္ကို မနီအံ့ၾသေနသည္။ သူမပင္ ဒီေဝါဟာရေတြ မသိေတာ့။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ၾကားဖူးသလိုရွိ၏။ ဘာအဓိပၸာယ္မွန္းေတာ့ မသိ။ ဖုိးတုတ္က ဆက္ေျပာသည္။
“ ေရွးျမန္မာမင္းေတြ လက္ထက္က ေတာကလူပ်ိဳ ကာလသားေတြဟာ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ေဝးေတာ့ ေရႊဗဟုိရ္ စည္သံေတြ မၾကားရဘူးေပါ့ မမရာ၊ ဒီေတာ့ ရြာလည္ရင္အခုလို ေရႊဗဟိုရ္ၾကက္တြန္သံနဲ႔ လည္ၾကရတာ တဲ့ ”
“ ရြာလည္တယ္ဆိုတာက ဘာလဲဟင္ ”
မနီက တကယ္ပင္မသိ၍ စိတ္ဝင္တစား ေမးလိုက္သည္။
“ ရြာလည္တယ္ဆိုတာ လူပ်ိဳကာလသားေတြက အပ်ိဳကညာမယ္ေတြဆီ ပိုးဖုိ႔ပန္းဖုိ႔ လည္ပတ္သြားလာတာ ကိုေျပာတာ။ အိမ္ေထာင္ဖက္ေရြးဖို႔ ရည္စားရွာတာေလ သူတို႔ လူပ်ိဳလွည့္တဲ့အခ်ိန္က ၾကက္ဦးတြန္ခ်ိန္၊ ည(၇) နာရီ ေလာက္ေပ့ါ။ သူတို႔လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာရေအာင္ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးေတြက အိပ္ယာဝင္ေပးၾကတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ သက္ႀကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္လို႔ ေခၚတယ္။ ပိုးၾကပန္းၾက စကားထာဝွက္ၾက ပန္းေပးၾက အထာျပၾကနဲ႔ ည(၁၀)နာရီေလာက္ရွိေတာ့ ကာလသားေတြျပန္ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကိုေတာ့ လုလင္ျပန္ခ်ိန္လို႔ေခၚတယ္ ”
ဖိုးတုတ္အေသအခ်ာရွင္းျပေနသည္ကို မနီက စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေန၏။
“အဟဲဟဲ… အခုေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး၊ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ ႏွစ္ဆယ္ရာစု အႀကိဳမို႔ထင္ပါရဲ႕ ကညာအိုက လူပ်ိဳသိုးဆီလာၿပီး ရြာလည္ရတယ္ေနာ္၊ သူျပန္ခ်ိန္ကိုေတာ့ ကညာအိုျပန္ခ်ိန္လို႔ ေခၚမလား၊ ေမ်ာက္ ဇာတ္ႏွစ္ပါးသြားၿပီးခ်ိန္လို႔ ေခၚမလား၊ အခ်စ္အေရခံြလဲခ်ိန္လို႔ ေခၚမလား.. ဟား… ဟား…..တစ္ခုခုေပ့ါေနာ္အမ ”
ဖိုးတုတ္က ခပ္တိုးတိုးေျပာရင္း ခပ္အုပ္အုပ္ရယ္ေမာလိုက္သည္။ ေစာေစာကမူ ဘာပါလိမ့္ဟု နားေထာင္ေနမိသည္။ ၿပီးမွ သူမကို ေစာင္းေျပာေနမွန္းသိ၍
“ ဟြန္း.. သူကမ်ား ေျပာရတယ္ရွိေသး၊ မင္းငတ္ေနမွာစိုးလို႔ လာေကၽြးတာသိလား ” မနီက ဖိုးတုတ္ေပါင္တြင္းေၾကာကို ခပ္ဖြဖြေလးဆြဲလိမ္သည္။
“ အား…လားလား.. အလကားစတာပါအမရ၊ အမကိုစြဲလန္းၿပီး ဒီေကာင္ရူးေနရတာပါ၊ အခုေတာ့ အရူးကို အမဲသားေကၽြး မိသလို ျဖစ္သြားၿပီ။ ေနာက္လဲ ေကၽြးဦးေနာ္.. ေနာ္လို႔ ” ဖိုးတုတ္က မနီကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္း ေပြ႔ဖက္ထားလိုက္သည္။
“ ဟင့္အင္း.. ေတာ္ဘီ ေကၽြးေတာ့ဘူး… ဘာလို႔ သူမ်ားကို ကညာအို ေနာက္ပိုးလို႔ ေျပာေသးလဲ ”
“ ခ်စ္လို႔စတာပါဆို မမကလဲ… ”
ဖိုးတုတ္က မနီကို တုိး၍ ဖက္ထားလိုက္ၿပီး ပါးကို ဆြဲလွန္ကာ ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို ႁပြတ္ကနဲ စုတ္ယူလိုက္ သည္။ မနီဘယ္ဘက္လက္က ဖိုးတုတ္၏ခါးကို ဖက္ထား၏။ ဖိုးတုတ္က သူ႔လွ်ာကို မနီ၏ပါးစပ္ထဲသုိ႔ ထိုးသြင္းေပး ရာ မနီက ခပ္မွ်င္းမွ်င္းေလး စုပ္ယူလိုက္သည္။
ကမၻာဦးက ဖိုႏွင့္မလို တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေပြ႔ဖက္ပြတ္သပ္ကလိ ဆြဲေနၾကသျဖင့္ ေႏြးေထြးေသာ အေတြ႔က ရမၼက္ေသြးကို ဆူႂကြေစျပန္သည္။ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ဖိုးတုတ္လီးႀကီးမွာ တျဖည္းျဖည္း ႂကြႂကြလာ၏။ ထို႔အတူ မနီေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာလည္း တစတစရြရြလာသည္။ ထိုစဥ္ ဖိုးတုတ္က မနီကို ေဆြ႔ကနဲ႔မကာ ေစာေစာကလာလမ္း အတိုင္း အိမ္ဘက္ဆီိသို႔ ေခၚခဲ့ေလးသည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ ဖိုးတုတ္လီးႀကီးက မနီခါးေအာက္မွ ပင့္ေထာက္ ထားသလို ျဖစ္ေနေလသည္။ မနီတေယာက္ ရင္ေတြခုန္ ဖင္ေတြတုန္လွ်က္ ဘဝင္တသိမ့္သိမ့္ႏွင့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ ပါလာ သည္။
အိမ္ေအာက္အေရာက္ မနီကို တန္းလ်ားခံုေပၚအသာခ်ၿပီး စားပြဲေပၚရွိ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးႏွင့္ အေရွ႕ဘက္ နံရံတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ နာရီကိုထုိးၾကည့္ရာ (၉)နာရီခြဲၿပီ၊ အခ်ိန္မေသးေတာ့။ သည္တစ္ခ်ီအခ်ိန္ဆြဲေနလို႔မျဖစ္။ ဖိုးတုတ္က ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သမွ်ေတြ ေျပေပ်ာက္သြားေအာင္ အရက္တစ္ခြက္ငွဲ႔လိုက္သည္။
ၾကက္ဥႏွစ္လံုးလည္း ရွိေသး၏။ အလြန္ထန္လွပ္သည္ဆိုေသာ မနီသည္ပင္ ဖိုးတုတ္ႏွင့္ေတြ႔ရေသာအခါ
အီေဆာင့္ေပ်ာ့ေခြခ်င္သလို ျဖစ္ေန၏။
ဖိုးတုတ္က ၾကက္ဥတစ္လံုးႏွင့္ အရက္ခြက္ကို မနီထံေပးလိုက္သည္။ ဘာစကားမွေျပာမေနေတာ့ဘဲ မနီက ၾကက္ဥကို ေဖာက္ေသာက္ျပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဖန္ခြက္ထဲက အရက္ကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေရမပါဘဲ ေသာက္ျပစ္လုိက္၏။ အေပၚထပ္တြင္ ထြန္းထားေသာ ဘတၳရီမီးေခ်ာင္းက အားေပ်ာ့လာၿပီမို႔ အိုးေျပာင္းခ်ိတ္ရန္ ဖိုးတုတ္အေပၚထပ္တတ္သြားသည္။ လူမေျပာႏွင့္ ဘတၳရီလည္း သံုးအားမ်ားေတာ့ အားေလ်ာ့သြားသည္။ ၁၂ ဗို႔ အိုးႏွင့္ ေျပာင္းခ်ိတ္လိုက္သည္မို႔ အလင္းေရာင္က ေစာေစာကထက္ လင္းထိန္သြားသည္။
ဖိုးတုတ္လည္း အားေလ်ာ့သြားေတာ ကာမဘတၳရီဓာတ္အားကို အရက္ၾကက္ဥတို႔ႏွင့္ ျဖည့္ဆည္းရန္ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာ၏။ ဖိုးတုတ္ ၾကက္ဥႏွင့္ အရက္ေသာက္ေနစဥ္ မနီက စားပြဲေပၚရွိ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးႏွင့္ နာရီကို ထိုးၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။
(၁၀) မတ္တင္း။
သည္တစ္ခ်ီ ျမန္ျမန္လုပ္ၿပီး ျမန္ျမန္ျပန္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ ရိပ္မိသြားလွ်င္ ျပသနာတတ္၊ အရွက္ ရရံုမွ်မက ကာမရတနာသိုက္ႀကီးပါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္၏။ (၃)ခ်ီ (၃)ခါ ကာမဆႏၵျပည္ဝခဲ့ၿပီမို႔ မနီ အလြန္ေက်နပ္ အားရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျပန္လည္ထႂကြလာေသာ ကာမရာဂစိတ္က ေနာက္ဆုတ္မသြားဘဲ တရိပ္ရိပ္ အရွိန္တက္ လာသည္။ အလိုးမခံရဘဲ ျပန္လို႔မျဖစ္။ ခံကိုခံရမွျဖစ္မည္။
“ ေမာင္ေလး.. အခ်ိန္မနည္းေတာ့ဘူးေနာ္ ”
“ ဘာလဲ အမက ျပန္ခ်င္ၿပီလား၊ အခုမွ သက္ႀကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္ရွိေသး အဟဲ… ဟဲ ”
“ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ပါကြာ၊ ၾကာၾကာဝါးမဲ့သြား အ႐ိုးၾကည့္ေရွာင္ရမယ္ေလ ”
“ စိတ္ခ်ပါအမရာ.. ေမာင္ေလးလဲ သေဘာေပါက္ပါတယ္ ”
ဖိုးတုတ္က အရက္လက္က်န္ကို အျပတ္ရွင္းၿပီး ပြဲသိမ္းတခ်ီအတြက္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္။ အေထြအထူး ဇာခ်ဲ႕မေနေတာ့ဘဲ မနီကို ေရွ႕ဖင္ကုန္ခိုင္းၿပီး ပြဲသိမ္းရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
“ မမ ေသာက္ဦးမလား ”
“ ဟင့္အင္း.. ျပန္မွတစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့မယ္ ”
“ ဒီတစ္ခါ မမဖင္ကုန္းေပးေနာ္ ”
“ ရွင့္သေဘာ.. ရွင့္သေဘာ၊ ကဲေျပာ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ ”
မနီကစားပြဲေပၚတြင္ အရက္ခြက္ေတြတင္ေနေသာ ဖုိးတုတ္ထံကပ္သြားၿပီး ေပါင္ၾကားရွိ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ လ်က္ ျပဴးျပဴးသြက္သြက္ကေလးေမး၏။ ဖိုးတုတ္လီးႀကီးက သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးသဖြယ္ မာေၾကာ ေတာင့္တင္း ေနပါ ေတာ့သည္။
“ အဲဒီခံုရွည္ ေဘာင္တန္းေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းလိုက္ အမရာ ”
“ ဟုတ္ကဲ့ရွင့္ ဟုတ္ကဲ့ ”
ေင့ါေတာ့ေတာ့ အသံျဖင့္ ျမဴးႂကြသြက္လက္ေနေသာ မနီ၏ ဟန္ပန္ေၾကာင့္ ဖိုးတုတ္ရင္ထဲ ကလိတိတိ ယားက်ိက်ိ ျဖစ္သြားသည္။ ဒီေလာက္ေတာင္ရွိ္လွတာ ျပန္ခါနီး အသားကုန္ေဆာ္ထည့္လိုက္ဦးမယ္ဟု စိတ္ထဲ ႀကိမ္းဝါးလိုက္၏။ ဖိုးတုတ္ေျပာသည့္အတိုင္း မနီက ခံုရွည္ေဘာင္တန္းေပၚ လက္ေထာက္၍ ဖင္ကုန္းေပးထား သည္။ အေပၚထပ္တြင္ ထြန္းထားေတာ ဘတၳရီက ေစာေစာကထက္ လင္းအားေကာင္းေနသည့္မို႔ အျပင္တြင္
ျဖန္႔က်က္လ်က္ေနေသာ အေရာင္ျပန္ဟပ္မႈေၾကာင့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး စြင့္စြင့္ကားကား ဖင္အုိးထြားထြားႀကီး ႏွစ္မႊာကို ေရးေရးရိပ္ရိပ္ကေလး ျမင္ေနရသည္။ သည္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဖုိးတုတ္၏ အရွိန္ရစျပဳေနေသာ ရမၼက္မီးေတာက္မွာ ဟုန္းကနဲ ေတာက္ပလာပါေတာ့သည္။ ဖိုးတုတ္က ဖင္ကုန္းထာေသာ မနီအနားသို႔ တိုးကပ္သြားၿပီး ေနာက္သို႔
ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ တည့္တည့္ေနရာတြင္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။
သူ႔လီးႀကီးကို ထိုးမသြင္းခင္ မနီေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္ႀကီးကို ေအာက္ကေန ပင့္လွန္ကုတ္ဆြလိုက္ေသး၏။ မနီဖင္အိုးႀကီး ႏွစ္မႊာ တြန္႔ခန႔ဲ တုန္ခါသြား၏။ ဖိုးတုတ္က သူ႔ဒစ္ပြင့္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝတြင္ ေတ့ျမဳပ္လိုက္ၿပီး လွည့္ပတ္ေမႊေနွာက္လိုက္သည္။ ေစာက္ေရေတြက စိုရႊဲေနၿပီမို႔ ပၽြိ.. ႁပြတ္.. ျပစ္.. ႁပြစ္..ဟူေသာ အသံေတြႏွင့္အတူ မနီဖင္ဆံု ထြားထြားအိအိႀကီးတစ္ခုလံုး ေမွ်ာက္ႂကြရမ္းခါသြား၏။
ဤမွ်ဆြရလွ်င္ေတာ္ေလာက္ၿပီ။ ဖုိးတုတ္က လီးတန္ႀကီးကို (၂)လက္မေလာက္ ျမွဳပ္သြင္းလိုက္ၿပီး မနီ၏ ခါးႏွစ္ဖက္ကို အက်အန ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဖိသြင္းသည္။ လီးႀကီးက တစ္ရစ္ျခင္း ျမဳပ္ဝင္သြား၏။ ႏွစ္ လက္မ ေလာက္ အလုိမွ အားထည့္ၿပီး ေဆာင့္သြင္းလုိက္သည္။
“ ဗ်စ္.. ဖြစ္.. ဖြတ္.. ဖြပ္..ဒုတ္ ”
“ အီး.. အင့္.. အေမ့.. အား.. ကၽြတ္ကၽြတ္ ”
ဒစ္ထိပ္ဖူးႀကီးက သားအိမ္ဝကို အရွိန္ႏွင့္ ဝင္ေဆာင့္လိုက္သည္မို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အီဆိမ့္က်င္တက္ သြား၏။ မနီခါးမွာလည္း ေကာ့တတ္သြားသည္။ သည္မွေနာက္ ဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္ ဒလစပ္ ပစ္ပစ္ေဆာင့္ပါ ေတာ့သည္။
“ ဖြစ္.. ဖြတ္.. ဖြပ္.ဖြတ္.. ဖြစ္ဖြတ္… ”
“ အီး.. အင့္အေမ့.. အား…ကၽြတ္ကၽြတ္ ”
“ အေမ့.. အင့္..ရွီး..အင့္ အေမ့.. အ..အင့္.အအား.. အေမ့..ကၽြတ္ကၽြတ္ ”
ႏွစ္ေယာက္သားမွာ ကာမဘီလူး အပူးခံထားရၿပီျဖစ္ႆ ေဆာင့္ခ်က္ ေကာ့ခ်က္ေတြက ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ျပင္းထန္လာသည္။ ဖိုးတုတ္ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ မနီကလည္း သူ႔ဖင္ဆံုႀကီးကို ေနာက္သို႔ပစ္၍ ပစ္၍ခံသည္။ အေပးေကာင္းသည္ဟူေသာ သေဘာကို ဖုိးတုတ္လက္ေတြ႔သိသြားၿပီ။ လီးအဝင္အထြက္အသံမ်ား၊ လီးအုႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္႐ုိက္ခတ္သံမ်ား၊ ရမၼက္ႂကြ၍ ရင္တြင္းက အံထြက္လာေသာ ညီးညဴသံမ်ား ျပင္းထန္ေသာ အသက္႐ွဴသံ မ်ားျဖင့္ ဆူညံေနပါေတာ့သည္။
မည္သည့္ အရွက္အေၾကာက္မွ မရွိေတာ့၊ သတၱေလာကသားပီပီ ဖိုမသဘာဝဆႏၵကို စိတ္ရွိ္တိုင္း ျပဳမူခံစား ေနၾကပါေတာ့သည္။ ၿပီးကာနီးမို႔ ဖိုးတုတ္က အသားကုန္ၾကံဳးၾကံဳးေဆာင့္သည္။ မနီကလည္း အသားကုန္ ပစ္ပစ္ခံသည္။ အေပးအယူ ဟန္ခ်က္ညီလြန္းလွ၏။ အခ်က္ေပါင္ (၉၀) ေက်ာ္တြင္ ႏွစ္ဦးလံုးေလထဲ အေျမွာက္ခံ လိုက္ရသလို ဟိုက္ကနဲ ဟာကနဲျဖစ္သြားၿပီး အေၾကာေတြတဆတ္ဆတ္တံုလႈပ္ကာ သုတ္ေရေတြ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့၏။ မနီလည္း ခံုတန္းရွည္ေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။ သံုးေလးခ်က္ေလာက္ ဆက္ေဆာင့္ၿပီး ဖိုးတုတ္က သူ႔လီးႀကီးကို အဆံုးထိ ဖိကပ္ထားလိုက္သညါ။ သုတ္ေရပူေတြ အတားအဆီးမရွိ တျပစ္ျပစ္ ထြက္ေန၏။ ထြက္တိုင္းထြက္တိုင္း ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္ခါသြားသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ပြင့္အာလာေသာ သားအိမ္ေခါင္းထဲသုိ႔ သုတ္ေရပူေတြ ဝင္ေရာက္သြားသည္။ ထိုအခိုက္သည္ မိန္းမတေယာက္အဖို႔ ႏိႈင္းယွဥ္ေဖာ္ျပစရာ စကားလံုး ဥပမာ မရွိေသာ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္မ်ိဳး ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
‘ဖ်စ္.. ဖ်ပ္.. ဖ်ပ္…ဖ်ပ္’
‘အြတ္..အီး…အီး.. အြတ္’
ေရႊဗဟိုၾကက္သံၾကားမွ ကိုယ္ခ်င္းခြာလိုက္ၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အ၀တ္အစားဝတ္လိုက္ၾက၏။ မနီ အရက္တစ္ခြက္ေသာက္သည္။ ဖိုးတုတ္က ျခံဝအထိ လိုက္လာၿပီး တံခါးကို ဟေပးလိုက္သည္။ မနီက အျပင္သုိ႔ ကုန္း၍ အထြက္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကုတ္ထည့္လိုက္ေသး၏။ မၾကာခင္ မနီတစ္ကိုယ္လံုး အေမွာင္ႏွင့္ ေရာေထြး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေတာ့သည္။
× × × × ×
မနီႏွင့္ (၃)ခ်ီတိတိ ေဆာ္လိုက္ရသည္မို႔ လူပ်ိဳသိုး ဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားပါသည္။ အႏွစ္ႏွစ္အလလက မ်ိဳသိပ္ၾကံစည္ခဲ့ရေသာ ဆႏၵေတြ ယေန႔ျပည္ဝသြားပါၿပီ။ မနီကို စိတ္ကမွန္း ၿပီး လက္သရမ္းကာ လဟာျပင္သို႔ ထုတ္ျပစ္ခဲ့ရေသာ ကာမသုတ္ေရေတြကို ယခု မနီ၏ ေစာက္ဖုတ္ေခါင္း အတြင္း သို႔ ဆုိက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ သြန္းေလာင္းထည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ဖိုးတုတ္ဖက္ကၾကည့္လွ်င္ (၂)ခ်ီ (၂)ေမာင္း ေကာင္းေကာင္း ႀကီး ၿပီးခဲ့သလို မနီအဖို႔လည္း (၂)ခ်ီအတြင္း ေလးခ်ီေလးေမာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ခါ ၿပီးဆံုးခဲ့ပါသည္။
အံ့မခန္းေလာက္သည့္ အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခုပင္။
အံ့မခန္းေလာက္သည့္ အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခုပင္။
ရေသ့စိတ္ေျဖသေဘာႏွင့္ ထြက္လာခဲ့ရာမွ ဖုိးတုတ္ဆက္ဆံလိုက္ေသာ ကာမအေတြ႔က ေျခဖ်ားဆံဖ်ား အေရဖ်ား တြင္သာမက ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီ ခိုက္သည္အထိ အစြဲႀကီးစြဲသြားပါၿပီ။ ယခင္က ဘေမာင္ႏွင့္ျဖစ္ၾကစဥ္ သူ ေရာကိုယ္ပါ ေကာင္းၿပီး ကာမဆႏၵေတြ ျပည့္ဝခဲ့ဘူးပါ၏။ သို႔ေသာ ယခု ဖိုးတုတ္ႏွင့္ ေတြ႔ရစဥ္ေလာက္ အေျခ ေရာက္ဖုိ႔ အပံုႀကီး လိုပါေသးသည္။ လင္မယား စစ္စစ္ေတြလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စိတ္တုိင္းက် ဆက္ဆံခြင့္ မရ တာလည္းပါမည္။ သူမ်ားအိမ္မွာ ခ်ိန္းေတြ႔ရတာမို႔ အခ်ိန္ကာလ ကန္႔သတ္ခ်က္ကလည္း ရွိေနသည္။ သည္ေတာ့ ဇိမ္က်က် စိတ္ထင္တိုင္း က်ဲခြင့္မရခဲ့ပါ။
ဘေမာင္က ေပးႏိုင္ေကၽြးႏိုင္သည့္အတြက္ ခ်ိန္းေတြ႔ရေသာ အိမ္အေနျဖင့္ စိတ္ခ်လံုျခံဳမႈတကယ္ရွိပါသည္။ အိမ္ရွင္မ ခင္သီပင္ ဘေမာင္ႏွင့္ လြတ္ကင္းပံုမရ။ ထြားထြားတစ္တစ္ မိုးဦးက်ေပါက္ေသာ မွ်စ္စို႔ႀကီးလိ ၾကည့္ေပ်ာ္ ႐ႈေပ်ာ္ ရွိလြန္းလွေသာ မခင္သီကိုလည္း ဘေမာင္က ခ်မ္းသာေပးမည္ မဟုတ္။ ၃၉-၄၀ အရြယ္ဆိုေသာ္လည္း မခင္သီ၏ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္က ေယာက္်ားေတြ ေဖာက္ျပန္ခ်င္စရာ အလြန္ေကာင္း၏။ သူ႔ေယာက္်ား ကိုျမင့္ဟန္မွာ မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္ထိ ေသာက္ေလ့ရွိေသာ အရက္ခ်ိဳးကပ္ေနသူ။ အရက္သာတိုက္လို႔ကေတာ့ သူ႔မိန္းမကို တစ္ညတာ အလကားေပးမည့္ ပံုမ်ိဳး။ မိန္းမထက္ အရက္ကို ပိုမက္ ပိုစြဲသူ။ ၿပီးေတာ့ ေမြးထားတာက သမီးမိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္။ အႀကီးမက အပ်ိဳႀကီး ဖားဖားျဖစ္လို႔။ အငယ္မက အပ်ိဳအရြယ္ ေရာက္ေနၿပီ။ မေအတူ မို႔ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားေတြက ဖြ႔ံဖြ႔ံထြားထြား တစ္တစ္မို႔မို႔ စြင့္စြင့္ကားကား..။ ပ်ံလိုက္ နန္႔လိုက္တာကလည္း လြန္ပါေရာ။
သည္လိုအိမ္မ်ိဳးမွာ ခ်ိန္းေတြရတာမို႔ ေနရာကေတာ့ တကယ္ စိတ္ခ်ရသည္။ ခက္သည္က လင္မယား စစ္စစ္ေတြလိ မဟုတ္ၾကေလေတာ့ အခ်ိန္ကစကားေျပာသည္။ ေတာရြာဆိုတာက သိသည့္အတိုင္း ၿမိဳ႕အရပ္လို ထင္တိုင္းက်ဲႏိုင္တာမဟုတ္။ သူ႔အမ်ိဳး ကိုယ့္အမ်ိဳးေတြ လိမ္ယွက္ေနသည္။ သည္ကိစၥမ်ိဳးက အခ်ိန္ယူႏိုင္ေလ
ေကာင္းေလ မဟုတ္လား၊
ယေန႔အဖို႔မူ မနီတစ္ေယာက္ ထင္တိုင္က်ဲ အားရပါးရ လုပ္ၿပီးေနာက္ စိတ္ရွိလက္ရွိ္ ဖက္အိပ္ခြင္မရသည္က လြဲလွ်င္ အေတာ္ေလး ေက်နပ္စရာေကာင္းလွပါသည္။ ညေန ေနဝင္ရီတေရာ အခ်ိန္မွစ၍ ည(၁၀)နာရီ ေက်ာ္ အခ်ိန္ထိ ဤကာမကိစၥႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ၾကပါသည္။ ခန္႔မွန္းေခ် (၃)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိ၏။ ဖိုးတုတ္၏ အ့ံမခန္းေသာ ထိမိျပင္းထန္သည့္ ကာမေရးရာ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ မနီတစ္ေယာက္ မႏြမ္းစဖူး ႏြမ္း၍ မပန္းစဖူး ပန္းခဲ့ရသည္။ မနီက သူ႔ညီမထံ သမီးကိုအပခဲ့ၿပီး အေႂကြးေတာင္းဟု ထြက္လာခဲ့သည္။ သူ႔ေယာက္်ား မရွိခိုက္ ညီမျဖစ္သူကို အေဖာ္ေခၚအိပ္ ျခင္းျဖစ္၏။
သည္ေတာ့ မနီဘက္ကၾကည့္လွ်င္ ေက်ာလံုစိတ္ခ်ရသည္။ ခါတိုင္းလည္း ေန႔ျပန္တိုးေတြ ယခုလို ေတာင္း ေပးေနက်။ ဖိုးတုတ္ဖက္ကလည္း တအိမ္လံုးမွ သူတစ္ေယာက္ထဲ၊ ေက်ာတြင္မက တကိုယ္လံုးပင္ လံုျခံဳေနပါသည္။ သည္ေတာ့ ထင္တိုင္းက်ဲ လိုးႏိုင္ပါေတာ့၏။ ခ်စ္ဗိမာန္၊ ခ်စ္စခန္းသို႔ စိတ္တူကိုယ္မွ် ေလွ်ာက္လွမ္း ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ အိမ္ျပန္လာသည္။ လွ်ပ္စစ္မရွိေသာ ေက်းလက္ေဒသမို႔ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ မသဲကြဲ၊ အသံမဲျပဳလို႔ကေတာ့ တေစၧသူရဲတစ္ေကာင္ဟု ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ အေမွာင္ထုက အားေကာင္းလွသည္။ ရြာလမ္းမတစ္ေလွ်ာက္
မန္က်ီးပင္အုပ္အုပ္၊ ကုကၠိဳပင္အုပ္အုပ္ႀကီးေတြကလည္း အေမွာင္ဓာတ္ကို အားျမွင့္ေပးသလို ျဖစ္ေန၏။ တုိးတက္မႈေနွးေကြးျခင္းက ယခုလို အခ်စ္ေမွာင္ခိုကူးသည့္ကိစၥတြင္ အလြန္အေထာက္အကူျပဳပါသည္။ ျခံေတြကလည္း အတန္အသင့္ က်ယ္ဝန္းသျဖင့္ ဤမွ်ေမွာင္မိုက္ေသာ ရြာလမ္းမေပၚဝယ္ လူတစ္ေယာက္ လမ္း
ေလွ်ာက္ေနသည္ကို ညၾကည့္မွန္ဘီလူးျဖင့္ ၾကည့္မွသာ ျမင္ႏိုင္ေပေတာ့မည္။
မနီျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔သမီးက အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ။ သူ႔ညီမကေတာ့ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ ဖတ္ေန၏။ ပူေလာင္ျပင္ ပ် မြတ္သိပ္ခဲ့ရေသာ ရမၼက္ဆႏၵေတြ အလံုးစံု ျပည့္ဝခဲ့ရေသာ္လည္း ထိုအေျခဆိုက္ေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ရေသာ ဝီရိယေဇာအဟုန္ေၾကာင့္ မနီတစ္ေယာက္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ၿပီး ႏြမ္းရီေပ်ာ့ေခြခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ယာ သို႔ တန္းဝင္ခဲ့၏။ သူ႔ညီမကိုေတာ့ အိပ္လွ်င္ ဘတၳရီမီးျဖဳတ္ခဲ့ဖို႔ မွာခဲ့၏။ အဆင္ေျပခဲ့လား အမ ဟူေသာ အေမးကို
ေအး တစ္လံုးတည္းသာ ေျဖျပစ္ခဲ့သည္။
အိပ္ယာေပၚ ေခါင္းခ်သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ မနီတစ္ေယာက္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်သြားပါေတာ့ သည္။ ေစာင္လြတ္၍ ပိုးလိုးပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ သမီးကိုပင္ ေစာင္ျခံဳေပးဖို႔ သတိမရေတာ့ေပ။ မိခင္ေမတၱာ ကို ေထာင့္ငါးရာအခ်စ္က အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ယူခဲ့ၿပီမဟုတ္လား။ ဘဝင္မက်ခင္ စကၠန္႔ပိုင္းအထိ ဖိုးတုတ္ေပး လိုက္ေသာ မ်က္ရွခ်ိဳအီသည့္ အခ်စ္ေဝဒနာကို တမ္းတရင္း အိပ္မက္ထဲသို႔ အပါေခၚကာ ဆက္လက္ခံစား ေနဦး မည္လားမသိ။
ေလာကႀကီသည္ သူ႔အစီအစဥ္ႏွင့္သူ အဆက္မျပတ္ လႈပ္ရွားေနသလို ေလာကသားတို႔ကလည္း သူ႔အစီ အစဥ္ ႏွင့္သူ လႈပ္ရွားေနၾကပါ၏။ ကိေလသာ အေမွာင္ဓာတ္ေတြ ႀကီးစိုးေနေသာ ဤေျမကမၻာတြင္ ကိေလသာ ရမၼက္ပန္းေတြ အခါမလပ္ ပြင့္လန္းနဦးမည္သာ။ လႈပ္ရွားျခင္းသည္ ရွင္သန္ျခင္း သေကၤတမို႔ စိုေျပလွပ ေနပါ ေတာ့သည္။
× × × × ×
အမွန္တကယ္ခက္ေနသည္က ဖိုးတုတ္။ က်န္းမာၾကံ့ခိုင္ၿပီး အလြန္သန္စြမ္းေသာ လူပ်ိဳသိုးမို႔ (၂)ခ်ီ တိတိ မနီ၏ ကာမအဆီ၊ ကာမေသြးသားမ်ားကို ေသာက္မ်ိဳလိုက္ရေသာ္လည္း မနီႏွင့္ အခ်စ္စခန္း သြားခဲ့ရပံု မ်ားကို တစိမ့္စိမ့္ ျပန္ေတြးရင္း သူ႔ကိုယ္တြင္းရွိ ရာဂစိတ္ေတြ တရိပ္ရိပ္ႏႈိးထလာျပန္၏။ ဖိုးတုိတ္သည္ အရက္ကို အၿမဲေသာက္ေလ့ရွိသူကားမဟုတ္။ ယေန႔လည္း မနီမ်ား အကယ္၍ လာခဲ့လွ်င္ဟူေသာအေတြးျဖင့္ စကားေျပာလွ်င္ သတိၱ၀င္ရန္ အနည္းငယ္ေသာက္လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ အကယ္၍ မလာခဲ့လွ်င္လည္း သူ႔လက္ကိုပင္ မုဒိန္းက်င့္ဖို႔ စိတ္ကူးၿပီးသား။ အရက္ကို အလြန္အကၽြံ မေသာက္သည့္အတြက္ အရက္၏ ဖိစီးမႈဝန္ထုပ္ကို ဦးေနွာက္က ဝန္ပိျခင္း မရွိပါ။ သတိၱဝင္၍ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ကၽြရံုမွ်သာ ျဖစ္၏။
ဤမွ်သန္စြမ္းေသာ လူပ်ဳိကာလသားတစ္ေယာက္အဖို႔ ဤမွ်ေလာက္ေသာ ကာမသုတ္ဓာတ္ကို ၿဖံဳးလိုက္ ရသည့္အတြက္ ဘာမွ်ယုတ္ေလွ်ာသြားမည္မဟုတ္ပါ။ ထပ္တူအားျဖည့္ထားေသာ ေဆးအရက္ႏွင့္ တိုက္ၾကက္မ စစ္စစ္က ဥထားေသာ ၾကက္ဥ၏ အားသတၱိေတြကလည္း အဆက္မျပတ္ပို႔လႊတ္ေနသျဖင့္ ေစာေစာက ခ်စ္စခန္း
ေတြကို စိတ္ကူးႏွင့္ မွန္းရံုရွိေသး သူ႔ေပါင္ၾကားရွိ ဒုတ္တန္ႀကီးမွာ ရမၼက္ေသြးႂကြ၍ တန္းတန္းမတ္မတ္ႀကီး ေထာင္ ထလာပါသည္။ ေစာက္ဖုတ္အေတြ႕အရသာကို မၾကာခင္ကမွ ေလာေလာလတ္လတ္ခံစားထားရသျဖင့္ လိင္တံကို
ရစ္ပတ္ယွက္သိုင္းထားေသာ အေၾကာေတြက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ တလွပ္လွပ္ ပြင့္လ်က္ရွိေနပါသည္။
ယခုအခ်ိန္မွာ ခါတိုင္းကဲ့သို႔ လက္ႏွင့္ မတင္းတိမ္ႏိုင္ေတ့ အမွန္အားျဖင့္ လက္သည္ လီး၏ဓာတ္စာ မဟုတ္ပါ။ ေစာက္ဖုတ္သာလွ်င္ လီးႏွင့္သဟဇာတျဖစ္ေသာ သဘာဝ ဓာတ္စာအစစ္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ မနီကို ျပန္ ေခၚရင္ ေကာင္းမလားဟု အထပ္ထပ္အခါခါ စဥ္းစားမိသည္။ ဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္ စိတ္ေတြ အလြန္ လႈပ္ရွားၿပီး ဂဏာမၿငိမ္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနပါေတာ့သည္။ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးကို လက္နွင့္ ခပ္တင္းတင္း ဆုတ္ ကိုင္၍ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန္႔ ခပ္ျပင္းျပင္း ဂြင္းတို္က္လိုက္၏။ ပို၍သာဆုိးဆိုးလာသည္။ ဒုတ္ႏွင့္အပစ္ခံရေသာ ေတာႀကီးေႁမြေဟာက္တေကာင္လို ပို၍ပို၍သာ မာန္ဖီထႂကြလာေတာ့၏။
မနီကို သြားေခၚရန္စိတ္ကူးႏွင့္ ပုဆိုးတိုတိုဝတ္၍ ခတ္သုတ္သုတ္ထြက္လာသည္။ အခ်ိန္က အေတာ္ညဥ့္ နက္ေနၿပီမို႔ ျခံဝတြင္အၾကာႀကီး စဥ္းစာေန၏။ စိတ္အဟုန္က မနီႏွင့္ေတြ႔ဖုိ႔သာ ေဇာကပ္ေနသည္။ တစ္ရြာလံုး အေမွာင္က်၍ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနၿပီး မနီအိမ္က အနည္းငယ္လွမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ရြာလည္ေလာက္မွာျဖစ္၏။ ပတ္ဝန္က်င္ သိသြားလွ်င္ ျပသနာတက္၍ အရွက္ရႏိုင္သည္။
သူဖတ္မွတ္ထားေသာ စာေပဗဟုသုတေတြက သူ႔စိတ္ကို ဆြဲထိန္းထားလိုက္၏။ ဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္
ျခံတံခါးနားတြင္ ေတြေတြႀကီးရပ္ကာ အၾကာႀကီးစဥ္းစာၿပီးေနာက္ အိမ္ဖက္ဆီသို႔ ျပန္လွည့္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ မထင္ မွတ္ဘဲ သူ႔အာ႐ံုထဲသို႔ မေစာရီ၏ အရိပ္က ဖ်တ္ကနဲ႔ ေပၚလာသည္။ မေစာရီက အသက္ ၄၀ ဝန္းက်င္ခန္႔ရွိၿပီး ျဖစ္ေသာလည္း အရက္အေမာင္းေကာင္း၍ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစား ေတာင့္ေျဖာင့္၏။ သူမခႏၶာကိုရွိ အသားဆံု အသားဆိုင္ အဖုအထင္ အမို႔အေမာက္ အစြင့္အကားေတြက မနီထက္ပင္ ဖြ႔ံထြား၏။ အသားျဖဴသည္ဟု ေျပာရမည္ ထက္ နီစပ္စပ္ဟုေျပာမွ မွန္မည္။ ဖင္ဆံုႀကီးေတြက ထြားကား အယ္ထယ္ေနၿပီး ေျခသလံုးသာ တုတ္တုတ္ ေတြက စိုဝင္းတင္းရင္းေန၏။ မေစာရီက နတ္ကေတာ္ အႀကီးစား၊ ေတာင္ျပဳန္းအထိ ေပါက္ေရာက္၏။ ႐ုပ္လကၡဏာကို အေသအခ်ာစဥ္းစာၾကည့္မွ ဟတၳနီႏြယ္ဇင္ႀကီး ျဖစ္မွန္းသိရေတာ့သည္။
ဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္ သူဖတ္မွတ္ဖူးေသာ ဟတၳနီမိန္းမ၏ အဂၤါရပ္ေတြႏွင့္ မေစာရီကို စပ္ဟပ္ၾကည့္လိုက္ သည္။ ေသခ်ာၿပီ… ဟတၳနီမွ ေရမေရာသည္ ဟတၳနီ။ တဏွာရာဂအားႀကီးရာတြင္ မေဟသီတင္ေလာက္သည့္ ဟတၳနီ။
မေစာရီ ေယာက္်ားကလည္း အရက္ဂ်ိဳး။ သားတစ္ေယာက္သာရွိ၏။ သူသားကေရႊေတာမွာ မိန္းမရေန သည္။ တစ္လတစ္ခါ ေငြလွမ္းပို႔၏။ တစ္ခါပို႔လွ်င္ ေလးငါးေသာင္း၊ သည္ေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး ေငြရွာရသည့္ ဒုကၡေတာ့ၿငိမ္း၏။ မေစာရီဂုဏ္သတင္းက အနီးဝန္းက်င္ ရြာမ်ားသို႔တုိင္ ပ်ံ႕လွိဳင္ေက်ာ္ၾကားေနသည့္အတြက္ ဟိုကဒီက ပင့္ၾကဖိတ္ၾက ေမးၾကျမန္းၾကရာ သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ေငြသီးေနပါေတာ့၏။
သည္ေတာ့ မေစာရီေယာက္်ားမွာ အရက္ကေလး တျမျမႏွင့္ ေလာကစည္းစိမ္ခံကာ ဇိမ္က်ေနပါေတာ့ သည္။ မိန္းမထက္ အရက္ကို ပိုမက္သည္။ အရက္ေသာက္ခ်က္ကေတာ့ မခင္သီေယာက္်ား ကိုျမင့္ဟန္ႏွင့္ လယ္ပယ္တူေတြ၊ ကိုျမင့္ဟန္ကမွ အလုပ္ကေလး ဘာေလးလုပ္ေသး၏။ မေစာရီေယာက္်ား ကိုဘျမင့္ကမူ အၿငိ္မ္းစာ အရက္သမားသက္သက္။ ဘယ္အရြယ္ကစ၍ ေသာက္သည္မသိ လူလည္း ပိန္ေညွာ္၍ ေဖာေနၿပီ။ အလြန္မလိုက္ဖက္ေသာ လင္မယားျဖစ္၏။ မိန္းမက နတ္ကေတာ္မို႔ အရက္က ေပါသလားမေမးႏွင့္ ရမ္၊ ဝီစကီ၊
ေရႊလိေမၼာ္၊ ေရွာက္ေပါင္း၊ ပ်ားအရက္ အစံုေသာက္ရသည္။
ေသြးသားဆူေႏွာက္ တဏွာရာဂ ႀကီးပံုေပါက္ေသာ မိန္းမေတြ သူတို႔ေယာက္်ားမ်ားကို အရက္အလြန္ အကၽြံ ေသာက္ခြင့္ျပဳထားသည္မွာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွ၏။ ေသာက္လွ်င္မူး၏။ မူးလွ်င္ေမ့၏။ ေမ့လွ်င္ဘာမွ် မသိေတာ့။ ဘာမွ်မသိေတာ့ေသာ အခ်ိန္တြင္ သူတို႔ထင္ရာ လုပ္ခြင္ရေနလို႔သာ ယခုလို ျပစ္ထားျခင္း ျဖစ္ပံုရ၏။ အရက္ရသ တဏွာက ေဖာ႒ဗၺ ကာမတဏွာထက္ဆိုးသည္ မဟုတ္ပါလား။
နတ္ကေတာ္ မေစာရီတို႔အိမ္က ဖိုးတုတ္တို႔အိမ္ေနာက္ေဖးႏွင့္ ကပ္လွ်က္မွာျဖစ္သည္။ ဖိုးတုတ္တို႔ျခံက အေတာ္ေလး က်ယ္ဝန္းသည္မို႔ ေနာ္ေက်ာဘက္၊ အေရွ႕ျခမ္းတြင္ အသက္(၆၀)ေက်ာ္ လူပ်ိဳႀကီး ဦးသာထူး ဝင္းရွိ ၏။ ဦးသာထူးက ဗိေႏၶာလည္းကု၊ ပေယာဂလည္း ကု၏။ မေစာရီတို႔ ဝင္းႏွင့္ အေရွ႕ဖက္ အေနာက္ဖက္ ကပ္လွ်က္ ရွိသည္။ ၾကားတြင္လသာပင္ စည္ရိုးတန္းသာျခားသည္။ ၎ႏွစ္ဝင္းစာေပါင္းမွ ဖိုးတုတ္တို႔ တဝင္းစာရွိသည္။ မေစာရီတို႔ျခံဝင္းႏွင့္ ဖိုးတုတ္တို႔အိမ္သာ ေက်ာဘက္ရွိ အိမ္သာမွာ ကပ္ေနသည္။ လသာပင္ စည္းရုိးျခား ထားေသာလည္း ဝင္ထြက္ကူးသန္းႏိုင္ေသာ တကိုယ္စာ လူဝင္ေပါက္ရွိသည္။ တံခါးေပါက္ကို မေရႊ႕႐ံုႏွင့္ မေစာရီ တို႔ အိမ္ဘက္သို႔ အလြယ္တကူ ကူးသြားႏိုင္သည္။
ခလုပ္တိုက္၊ မ်က္စိစြံတာကအစ နတ္ေမးေလ့ရွိ၏။ သည္ေတာ့ မေစာရီႏွင့္ လူရင္ေတြလို ျဖစ္ေနၾကသည္။ အခုဖိုးတုတ္အၾကံထုတ္ေနသည္မွာ မေစာရီကို ဥာဏ္ဆင္ေခၚ၍ မနီေနရာတြင္ အစားထိုးၿပီး တအားႀကီး ထႂကြေန
ေသာ ကာမပိုးေတြကို ကာမအစာေႂကြးရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ (၁)နာရီေက်ာ္ၿပီး သန္းေခါင္နားနီးေနၿပီမို႔ ေနာက္မီးလင္း၊ ေရွ႕မီးလင္း အၾကံအ ဖန္ေတြမွအပ အားလံုးအိပ္ေမာက်ေနၿပီ။ ဖိုးတုတ္ေနာက္မဆုတ္ခ်င္ေတာ့ ေရွ႕သို႔ရဲရဲႀကီးတိုးရန္ အရက္တစ္ခြက္ ေသာက္လိုက္၏။ ယုန္းသားကင္ဖတ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ပလုပ္ပေလာင္း စားလိုက္သည္။ ၾကက္ဥသံုး လံုး ထပ္ယူ၏။ ထို႔ေနာက္ မေစာရီတို႔၏ အိမ္ဘက္ထြက္လာခဲ့သည္။
မေစာရီက အေနာက္ခန္း ေအာက္ထပ္မွာအိပ္ၿပီး သူ႔ေယာက္်ားက အိမ္ေရွ႕ေခါင္းရင္းအဖီေအာင္တြင္ အိပ္ ၏။ ဖိုးတုတ္က မေစာရီကုိ ဦးစြာႏႈိးရန္ စိတ္ကူးလိုက္သည္။
× × × × ×
“ ေသခ်င္းဆိုးသာထူး လူကိုဆြရံုသာဆြၿပီး၊ ပီးေအာင္လိုးမေပးဘူး၊ ဟြန္း ေသနာက် ”
မေစာရီပါးစပ္က ဦးသာထူးအေပၚ တြတ္ပြတြတ္ပြႏွင့္ ကိ်န္ဆဲေန၏။ ညေနက သူခ်ိန္း၍ ရွစ္နာရီခန္႔ ေလာက္တြင္ ဦးသာထူးအိမ္ဘက္သို႔ ကူးခဲ့၏။ သူ႔ကိုလိုးခ်င္လို႔ ခ်ိန္းမွန္း မေစာရီသိ၏။ ဒါေတာင္ေသနာႀကီးက နကၡတ္ေကာင္းနဲ႔ ယွဥ္ခိုက္မို႔ ယကၡမႏၲာန္ရြတ္ဖတ္ရန္ဟု သူ႔ေယာက္်ားေရွ႕တြင္ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ေျပာလိုက္ေသး
၏။
“ ယကၡမႏၲာန္ဆိုတာဘာလဲ အကိုႀကီး သာထူးရဲ႕ ”
သူ႔ေယာက္်ားက အရက္ေသာက္ရင္းမွ ေမးလိုက္သည္။
“ ဘီလူးသရဲေတြခ်စ္တဲ့ မႏၲာန္ေပ့ါကြာ၊ ဒီမႏၲာန္က ကိုယ္ရြတ္ခ်င္တိုင္း ရြတ္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူးကြ၊ အခုလို ဘီလူးနကၡတ္ယွဥ္အခိုက္မွာသာ ရြတ္လို႔ရတာ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္ကထဲက ငါတြက္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးသား ”
“ ေအာ.. ေအာ.. ”
မေစာရီေယာက္်ား ကိုဘျမင့္ခမ်ာ ဦးသာထူးစကားေၾကာင့္ ေသာက္လက္စအရက္ကိုပင္ ႏႈတ္ခမ္းဝ မေရာက္ေတာ့ဘဲ မ်က္လံုးႀကီးျပဴး၊ ပါးစပ္ႀကီးအေဟာင္းသားႏွင့္ အံ့ၾသထိတ္လန္႔သြားမိသည္။ ကိုဘျမင့္က အလြန္ သရဲေၾကာက္တတ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မေစာရီႏွင့္ ဦးသာထူး ၿဖီးဖ်န္းေခ်ာက္လွန္႔သမွ်ကို အယံုႀကီးယံု၊ အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္ေနရသည္။ ေသာက္လာေသာ အရက္သက္တမ္းကလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလာၿပီမို႔ အရက္ေၾကာင္ေၾကာင္ကာ ဖတ္ကနဲဆို ဖင္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္တတ္ေနသည္။
“ ရြာထပ္က သရဲႀကီး အညိဳနဲ႔ ရြာသခႋ်ဳင္းဝင္း ေညာင္ပင္ႀကီးက သရဲႀကီးစာမတို႔ကိုပါ ဖတ္ထားၿပီးသား။
ေနာက္ၿပီး ကိုးသခႋ်ဳင္းက အဓိပတိသရဲႀကီးေတြပါ ဒီေန႔ညလာၾကမွာ ”
ဦးသာထူးစကားေၾကာင့္ ကိုဘျမင့္တစ္ကုိယ္လံုး ၾကက္သီးေမႊးညင္းေတြ ဖ်င္းကနဲ ထသြားၿပီး ေခါင္းက ဆံပင္ေတြပါ ေထာင္ထသြားသည္။ အေၾကာက္ေျပေအာင္ ေရာ့သြားေသာ ဖန္ခြက္ထဲ အရက္ထပ္ျဖည့္၍ တစ္ခါတည္း ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အေၾကာက္ကေျပမသြားပါ။
“ ဒီမႏၲာန္ေအာင္သြားလို႔ကေတာ့ ပြဲျပတ္ၿပီေမာင္၊ ခိုင္းခ်င္ရာခိုင္း၊ ေရႊယူမလား၊ ေငြယူမလား၊ ရတနာေတြ ယူမလား၊ အကုန္ရဘဲ၊ တစ္စံုတစ္ခု ခၽြတ္ယြင္းလို႔ အစီအစဥ္ေတြပ်က္ကုန္ရင္လဲ ေသြးပြက္ပြက္ထၿပီး ေသဖို႔သာ ျပင္ေပေတာ့။ အခု မင္းမိန္းမ ေစာရီကို အမဲသာျပဳတ္ခိုင္းခ်င္လို႔ လာေခၚတာ။ သူက အဆင့္(၅) ေရာက္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ သူ႔ခိုင္းမွရမွာ၊ ဒီျပင္မိန္းမေတြဆိုရင္ လိပ္ျပာစင္ၿပီး ေသပြဲ၀င္ကုန္မွာ၊ ကဲ.. ကဲ ငါသြားမယ္ ေစာရီ၊ ည (၈) နာရီတိတိအေရာက္လာခဲ့။ အင္း လက္ကိုင္ပုဝါရဲ့ ဂမီၻရဓားေျမွာင္ရယ္ေဆာင္ၿပီးလာခဲ့၊ ျခံထဲကို ေနာက္ျပန္ဝင္ခဲ့ဖို႔လဲ မေမနဲ႔ေနာ္.. ၾကားလား ငါေျပာတာ ”
‘ဟုတ္ကဲ့.. ဟုတ္ကဲ့’
ဦးသာထူးက တဏွာရာဂ လႊမ္းေသာ ရမၼက္မ်က္လံုးတို႔ျဖင့္ စူးစူးဝါးဝါးၾကည့္ရင္း ေျပာသည္။ မေစာရီ စိတ္ထဲ ရီခ်င္လြန္းလွေသာ္လည္း သူ႔ေယာက္်ားေရွ႕မို႔ ဟန္လုပ္ကာ ဟုတ္ကဲ့လိုက္ရသည္။ ဟြန္း လူလည္ တဏွာရူးႀကီး ဒီလို ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ ေတြသံုးၿပီး လိုးလိုးလာတာ နဲတဲ့ႏွစ္ေတြမွတ္လို႔။ ၿပီးေတာ့ ဦးသာထူးက ဗိေႏၶာလိုင္း၊ ဓာတ္လိုင္း၊ နတ္လိုင္း၊ ဂမၻီရလိုင္းတြင္ ဧရာမဆရာႀကီး သူကိုယံုၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့ မိန္းမေယာက္်ား ပရိသတ္က အင္အားမေသးလွ။ ဗိေႏၶာလိုင္းကို ေခ်ေခ်ျမစ္ျမစ္ လိုက္စားခဲ့သူမို႔ ကာမေဆးစြမ္းေကာင္းေတြရွိ၏။ မေစာရီအေနျဖင့္လည္း ဦးသာထူးႏွင့္ ယခုလိုပတ္သတ္ရသည္ကို သေဘာက်ပါသည္။ ဦးသာထူးေၾကာင့္ သူ႔မွာ တံခါးပါဝါေတြ တို႔ခဲ့ရသည္။ ကာမကိစၥတြင္ သူ႔ေယာက္်ားက မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့။ အရက္က လူကိုႏိုင္သြားၿပီး ကာမအင္အားေတြ ဆုတ္ယုတ္ကုန္ၿပီ။
သူ႔ေယာက္်ားမစြမး္ေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ေသာ ကာမကိစၥကို ဦးသာထူးက ျဖည့္ဆည္းေပး၏။ မေစာရီကိုယ္ တိုင္လည္း ေသြးသားဆူၿဖိဳး အလွေတြတိုးဆဲမို႔ ဦးသာထူးကိုယ္တိုင္ကလည္း မေစာရီကို စြဲလန္းေနသည္။ ႏွစ္ ေယာက္လံုး တဏွာရာဂႀကီးသူေတြမို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ လိုက္ဖက္လြန္းလွသည္။ မေစာရီေယာက္်ား ကိုဘျမင့္ (၇) နာရီခြဲေလာက္ကပင္ အမူးလြန္၍ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ သရဲအလြန္ေၾကာက္တတ္သူမို႔ ေစာေစာမူးေအာင္ ေသာက္
၍ ေစာေစာအိပ္ျပစ္လိုက္၏။ မေစာရီထြက္လာေတာ့ တေခါေခါေဟာက္၍ အိပ္ေမာက်ေနၿပီ။
အိမ္အေပၚထပ္တြင္ ဦးသာထူးတစ္ေယာက္ သူ႔လီးႀကီးကို ေဆးအုန္းဆီ လိမ္း၍ ဆြေပးေနသည္။ ဘတၳရီ မီးေခ်ာင္းေအာက္ဝယ္ ေဆးအုန္းဆီ လိမ္းထားေသာ လီးႀကီက အေရာင္တလက္လက္ ထြက္ေန၏။ ဒစ္ၿပဲႀကီးက တင္းရင္းထစ္အယ္ေန၏။ အရွည္(၇)လက္မ၊ လံုးပတ္(၆)လက္မမို႔ စံခ်ိန္မွီလီးဟုပင္ ဆုိရမည္။ တစတစႏွင့္ လီး ႀကီးက တင္းသထက္တင္း မတ္သထက္မတ္လာသည္။ လီးႀကီးကို အရင္းက ညွပ္ဖိ၍ ေမႊးယမ္းျပစ္လိုက္ရာ ေသြး ေၾကာႀကီးေတြေထာင္၍ ေရွ႕ထြက္လာသည္။ ဦးသာထူးက သူ႔လီးႀကီးကို တစ္ခ်က္ငံု႔ၾကည့္ရင္း ေက်နပ္စြာျပဳံးလုိက္ သည္။ ထို႔ေနာက္ အရက္ကဲ့သို႔ ခ်က္ယူထားေသာ ေဆးေပါင္းရည္တစ္ခြက္ ေသာက္လိုက္၏။ တစ္ကိုယ္လံုး ပူရွိန္း ပြင့္ကန္သြား၏။
‘ေဒါက္… ေဒါက္… ေဒါက္…’
မေစာရီတံခါးေခါက္ၿပီး မၾကာခင္မွာပင္ ဦးသာထူးက တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ တံခါးကို ဂ်က္ျပန္ထိုးၿပီး အနီးတြင္ရပ္ေနေသာ မေစာရီခါးကို သုိင္းဖတ္လိုက္ၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းလိုက္၏။ ဦးသာထူးလက္ေတြက တင္သား ထြားထြားအိအိေတြေပၚသို႔ စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ဆုတ္ေခ်ပြတ္သပ္ေနျပန္၏။ မေစာရီမွာ ပင္ကိုယ္အားျဖင့္ ကိေလ သာ ကာမဓာတ္ အားႀကီးသူမို႔ ခဏခ်င္းျဖင့္ပင္ ရာဂစိတ္ေတြထႂကြလာၿပီး ေစာက္ဖုတ္အံုႀကီးတစ္ခုလံုး ရြတတ္ေဖာင္းအက္လာေတာ့သည္။
‘ဒီနားတင္ဘဲ ရပ္ၿပီး ကိုင္ေနေတာ့မွာလား’
မေက်နပ္ေသာ ေဒါသသံေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္ရာ ဦးသာထူးက တဟဲဟဲရယ္ေမာရင္း မေစာရီကို ခပ္တင္း တင္းဖက္လွ်က္ ခန္းမအလယ္သို႔ ေခၚသြားပါေတာ့သည္။ မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းေလာက္ကမွ ဓမၼာဆင္းခဲ့သည္မို႔ မေစာရီစိတ္ေတြ အရမ္းထႂကြေနပသည္။ ေသြးေဟာင္း ေသြးညစ္ေတြ ကင္းစင္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ လတ္ဆတ္သစ္လြင္သလို ျဖစ္ေန၏။ အိမ္ခန္းအလယ္တြင္ ေမႊးပြေကာ္ေဇာတစ္ခ်ပ္ခင္းထား၏။ ထိုေနရာမွာပင္ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုက္လိုက္ၾကသည္။ မေစရီက ဦးသာထူကို ေက်ာေပးၿပီး ဦးသာထူးရင္ခြင္ထဲတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္ သည္။ ဦးသာထူးက သူ႔ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေဘးသို႔စင္း၍ ခ်ဲေပးထားသည္။ ဦးသာထူးလီးႀကီးက မေစာရီ ၏ ဖင္အိုးႀကီး နွစ္လံုးၾကားတြင္ ဖိေထာက္ထားသည္။ ဦးသာထူးလက္ႏွစ္ဖက္က မေစာရီ၏ မို႔မို႔ထြားထြား တင္းတင္း အိအိ ႏို႔အံုႀကီးမ်ားကို ဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြေပးေန၏။
အဖ်ားေက်ာ့လ်က္ ဝိုင္းဝန္းမို႔ေမာက္ေသာ ႏို႔အံုသားႏုႏုေတြက ကိုင္လို႔ေကာင္းလြန္းၿပီး ဦးသာထူး၏ ရမၼက္ မီးကို အလွ်ံၾကီးေစခဲ့သည္။ အတြင္းခံမပါဘဲ ခါးတိုလက္ျပတ္အကႌ်ပါးေလးသာ ဝတ္လာခဲ့သည္မို႔ ႏွိပ္သီး သံုးေလး လံုးေလာက္ ျဖဳတ္လိုက္ေသာအခါ ႏို႔အံုေဖြးေဖြးႀကီးက ဘြားကနဲေပၚလာသည္။ ဦးသာထူးက မေစာရီ၏ ခႏၶာကိုယ္ ကို ဘယ္ဘက္သို႔ ေပြ႔လွဲလိုက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွန္လိုက္သည္။ သည္ေတာ့ မေစာရီညာလက္က ဦးသာထူးခါးကို အလိုက္သင့္ ဖက္ထားလိုက္သည္။
ေပါက္စီလံုးႀကီးပမာ ေဖြးဥႏုထြတ္ေနေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္မႊာက ထင္းထင္းမို႔မို႔ႀကီး ျပဴးထြက္ေန၏။ ဦးသာထူး က ေခါင္းကို အနည္းငယ္ငံု႔၍ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးေပၚသို႔ မ်က္ႏွာေမွာက္ကာ ဘယ္ညာလး၍ နမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးငုတ္ မ်ားက အလြန္ႏူးညံ့ေသာ ႏို႔အံုသားမ်ားကို စူးစူးရွရွျဖစ္ေစေသာအခါ မေစာရီရင္ထဲ လႈိက္လႈိက္တက္လာၿပီး တခစ္ခစ္ ရီပါေတာ့သည္။
“ အဟစ္… ခစ္… ခစ္.. ယား… ယားတယ္ေတာ့.. အဟစ္… ခစ ..ခစ္ ”
ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုတ္ယူၿပီး တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စို႔ေပးေနရင္း ဦးသာထူး ညာလက္က မေစာရီ ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ခပ္ဖြဖြေလးအုပ္လွ်က္ ခပ္႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေပးေန၏။ ေစာက္ေမႊးအံုႀကီးက ေျမၾသဇာေကာင္းေသာ ေျမ၌ ေပါက္ေရာက္ေနသည့္ ျမက္႐ိုင္းမ်ားလို ထူထဲသန္စြန္းလွသည္။ ေစာက္ဖုတ္ အေနအထားကို ၾကည့္၍ မေစာရီတစ္ေယာက္ အလြန္ခံခ်င္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္။
ေစာက္ဖုတ္အျပင္သို႔ စြန္းထက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားပင္ ႏူးည့ံႂကြ႐ြေနၿပီျဖစ္၏။ မေစာရီက ဦးသာထူး ကုိင္ရႏိႈက္ရ အဆင္ေျပေအာင္ သူမ၏ညာဘက္ေပါင္ကို ဦးသာထူး၏ ညာဘက္ေပါင္ေပၚသို႔ ခြတင္ေပးလိုက္၏။ သည္ေတာ့ ျပဴးေဖာင္းမို႔အစ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အနည္းငယ္ဟတတေလးျဖစ္သြား၏။ ဦးသာထူး၏ လက္ ခလယ္ထိပ္က ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ခပ္႐ြ႐ြေလး ထက္ေအာက္ပြတ္ဆဲြ၍ ေပးေနသည္။ က်ိခၽြဲ ခၽြဲ ေစာက္ေရေတြက တစိမ့္စိမ့္ႏွင့္ ထြက္ေနသည္ျဖစ္ရာ ရမၼက္ေသြးေၾကာင့္ ေဖာင္းအစ္ရြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားမ်ားႏွင့္ ေစာက္ေရအေတြ႔က အရသာထူးျခားေစရံုမွ်မက ရာဂစိတ္ကို ပိုမိုတက္ႂကြေစပါသည္။
ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိ ေငါက္ေတာက္ေတာက္ေလး ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္စိငုတ္ တင္းတင္း
ေလးေပၚသို႔ လက္ခလယ္ထိပ္ကိုတင္၍ ေျခေပးျခင္းႏွင့္ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို သြားေလးျဖင့္ ခပ္ဆဆေလး ကိုက္ေပး
ျခင္းကို ၿပိဳင္တူျပဳလုပ္ေပးလိုက္ရာ မေစာရီတစ္ကုိယ္လံုး လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ အတို႔ခံလိုက္ရသလို တုန္လႈပ္ခါရမ္းသြား၏။
“ ရွီး.. ကၽြတ္.. ကၽြတ္.. အား.. ကၽြတ္…ဟင္း.. အင္းး.. ယားတယ္.. ”
ဦးသာထူးက သူ႔လက္ခလယ္ကို ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္ေပးလိုက္ ရာ။
“ အဟင့္..အင့္.. အေမ့… အင္း…အိုး.. အား… ဟင္း… အ.. ဟား.. အင္း ”
ဤသို႔ ေအာ္ဟစ္ျမည္တမ္းရင္း မေစာရီတခ်ီၿပီးသြားၿပီး ေစာက္ေရပူပူေတြက ဦးသာထူးလက္ခလယ္ကို ရစ္သိုင္း လႊမ္းျခံဳသြား၏။ မေစာရီတစ္ေယာက္ တဆတ္ဆတ္တံုခါရင္း ကာမအရာသာကို ခံစားေန၏။ ခါတိုင္းဆို လွ်င္ ဤအေျခေရာက္လွ်င္ ဇြတ္အဓမၼအလိုးခိုင္းမိသည္။ အခုလိုၿပီးဆံုးေနခ်ိန္တြင္ လီးအလိုးခံရမႈကို ေက်နပ္မိ၏။ ဦးသာထူးက ေက်နပ္စြာၿပံဳးလိုက္သည္။ မေစာရီကို ေဖးေဖးမမ ေပြ႔၍ တစ္ေစာင္းေကြးေလး ခ်ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚရွိ အဝတ္အစားမ်ားကို အကုန္ခၽြတ္ျပစ္လိုက္သည္။
အဖုအထစ္ အမို႔အေမာက္တို႔ျဖင့္ ေဖြးေဖြးႏုႏု တစ္လံုး တခဲႀကီးရွိလွေသာ မေစာရီ ကုိယ္ကာယအလွက ဦးသာထူး၏ ရမၼက္မီးလွ်ံကို အထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္ေအာင္ ေတာက္ေလာင္ေစသည္။ ဦးသာထူးကလည္း သူ႔ ပုဆိုးႏွင့္ အကႌ်မ်ားကို ခၽြတ္ပံုထားလိုက္သည္။ စြင့္ကားမို႔ေမာက္ ခံုးႂကြေနေသာ တင္ဆံုသားမ်ားကို ဆုတ္၍ ဆုတ္၍
ေခ်ေပးရင္း ႐ႈးကနဲ.. ႐ႈးကနဲ ကုန္းနမ္းလိုက္၏။
အထူးအဆန္းလုပ္တတ္သည့္ေနရာတြင္ သူမ်ားထက္သာေသာေၾကာင့္ သာထူးဟူေသာအမည္ကို ခံယူ ထားသလားမသိ။ ယခုလည္းၾကည့္…. ဖင္အုိးႀကီးႏွစ္လံုးၾကားတြင္ ေနာက္သို႔ျပဴး၍ထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္
ေဖာင္းေဖာင္း ရြရြႀကီးကို ငံု႔၍နမ္းလိုက္ျပန္သည္။ နမ္းရံုတင္မက လွ်ာျဖင့္လ်က္၍ ကလိလိုက္ေသးသည္။
ေတာ္သလင္းလ ရာသီမွာ ေခြးထီးက ေခြးမအဖုတ္ကို နမ္းသည္ႏွင့္ တပံုစံတည္းတူ၏။ ေမထုန္ကိစၥသို႔ ဦး တည္ေသာ ကာမရာဂစိတ္မွန္သမွ် တိရစၧာန္ႏွင့္လူ ျခားနားျခင္းမရွိသည္မွာ မွန္လွ၏။ စူးရွျပင္းသက္ေသာ
ေစာက္ဖုတ္ နံ႔က ဦးသာထူးကို ျမဴဆြကလိလိုက္သည့္ႏွယ္…
ဦးသာထူး၏ လီးတံႀကီးမွာ တင္းသထက္တင္း မတ္သထက္မတ္လာသည္။ ဒစ္ၿပဲႀကီးကလည္း ေပါက္ကြဲ ထြက္မတတ္ ေျပာင္တင္းဝင္းအက္လာသည္။ ဦးသာထူးက ေတာင္ဘက္ကို ေခါင္းျပဴ၍ အေနာက္ဖက္သုိ႔ မ်က္ႏွာ မူကာ တစ္ေစာင္းႀကီးျဖစ္ေနေသာ မေစာရီ၏ ညာဘက္ေပါင္ကိုေကြး၍ အထက္သို႔ ပင့္တင္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ဒူးေထာက္၍ ဘယ္ဘက္ေပါင္လံုးေပၚ ခြလိုက္သည္။ သူ႔ေပါင္ရင္းကိုလည္း မေစာရီ၏ ဖင္ဆံုခြနားသို႔ တိုးကပ္လိုက္၏။ အထက္သုိ႔ေကာ့၍ ေကာ့၍ မတ္ေတာင္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ေအာက္သုိ႔ဆြဲလိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္အဝတြင္
ေတ့ျမဳပ္ကာ ဖင္ကို႐ံႈ၍ ေညွာင့္သြင္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
“ ဇြိ..စြတ္… ဇြစ္.. ျပြစ္.. ဗ်စ္.. စြပ္.. ဖ်စ္ ”
လီးတံႀကီက တစ္ရစ္ျခင္း အဆံုးထိနစ္၀င္သြား၏။ ထိုအတိုင္း စကၠန္႔ေပါင္း (၉၀)ခန္႔ ျမွဳပ္စိမ္ထားရင္း ေစာက္ဖုတ္အေငြ႔ ေတေဇာဓာတ္ကို ထံုေပးလိုက္၏။ ႐ြစိ႐ြစိျဖစ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြက လီးထိပ္ႀကီးကို ယားႂကြေစသည္။ ရွိန္းကနဲ ဒိန္းကနဲ က်င္ကနဲ ဆိမ့္ကနဲ အရသာက လီးႀကီးကိုပို၍ တုတ္ႂကြလာ ေစသည္။ ဦးသာထူး ဘယ္လက္က မေစာရီ၏ ညာဘက္ပုခံုးကို တင္းတင္းဆုပ္လ်က္ ညာလက္က မိရာႏု႔ိအံုကို တင္းတင္းဆြဲကာ ဖင္ေၾကာရႈံ႕၍ လီးႀကီးကို တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ႏႈတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ေညွာင္၍ ခပ္မွ်င္းမွ်င္း ဖိသြင္းသည္။ ဤသို႔ သံုးေလးငါးေျခာက္ခါမွ် ျပဳလုပ္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ခပ္ျပင္းျပင္း အခ်က္၂၀ခန္႔ ေဆာင့္လိုက္ သည္။
“ ဖြစ္… ဖြတ္.. ျပြတ္… ဖြပ္…. ”
“ ဖြစ္… ဖြတ္.. ျပြတ္… ဖြပ္…. ”
“ ဖြစ္… ဖြတ္.. ျပြတ္… ဖြပ္…. ”
“ အင့္… အေမ့.. အား.. အင့္.အေမ့…အင့္..အင့္….အား..အေမ့… ”
ျပင္းထန္ျမန္ဆန္ေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက မေစာရီကို အရသာေတြ႔ေစသည္။ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ လီး တံႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား ႏုႏုေတြကို ပြတ္ထိုးတိုးဝင္၍ ျပင္းရွေသာ ကာမအရသာထူးကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ သည္။ ေစာေစာက တခ်ီၿပီးထားသည့္တုိင္ ယခုတဖန္ သူမစိတ္ေတြက ၿပီးလုနီးသည္အထိ ထႂကြလာျပန္၏။ မၾကာ ခင္ ၿပီးေတာ့မည္ကို မေစာရီ သိေနသည္။
ထိုစဥ္.. ေစာက္ေခါက္အတြင္း ဖ်င္းကနဲ ပူေႏြးေသာ အေတြ႔ကိုခံစားလိုက္ရ၏။ ဦးသာထူးက ဆက္မ ေဆာင့္ေတာ့ဘဲ သူ႔ဆီးခံုႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အံုႀကီးကို ဖိကပ္ထားလိုက္သည္။ ေခါင္းႀကီးကိုေမာ့လွ်က္ သုတ္ေရထြက္ ခိုက္ ကာမအရသာထူးႀကီးကို ခံစာေနသည္။ သုတ္ေရေတြ ကုန္စင္သြားေလာက္မွ သူ႔လီးႀကီးကို ႁဗြတ္ကနဲ ဆြဲ ထုတ္လိုက္၏။ လီးႀကီးက ေခါင္းငိုက္စိုက္ႀကီးႏွင့္ ကၽြတ္ထြက္လာသည္။
မေစာရီဘက္က မၿပီးဆံုးေသးဘဲ တန္းလန္းႀကီး က်န္ရစ္ခဲ့၏။ စိတ္ေတြတို အလိုမက်ျဖစ္ကာ ထထိုင္ လိုက္ သည။္ ပကလ္ကႀ္ကီးအပိ ၍္ အေမာေျဖေနေသာ ဦးသာထူးက ိုမ်က္ေစာင္းထိုးၾကညသ့္ည။္ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီး ၾကည့္ေနေသာ ဦးသာထူးကို ဆြဲေဆာင့္ျပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ မေစာရီမ်က္လံုးက ေပါင္ၾကားရွိ လီးႀကီးဆီေရာက္သြားျပန္သည္။ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က အရွိန္အဟုန္ေလ်ာ့၍ ေငါင္စင္းစင္းႀကီး စိုက္က်ေနသည္။
ဦးသာထူးအက်င့္က တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္းသာ ေကာင္းေကာင္းႀကီးတြယ္တတ္သူမို႔ ေနာက္တစ္ခ်ီ မေက်ာ့ ႏိုင္ေတာ့သည္ကို မေစာရီသိထားၿပီးျဖစ္၏။ သူကလည္းသူ လက္ႏွင့္တစ္ခ်ီ ေစာေစာၿပီးႏွင့္ခဲ့ၿပီကိုး။ စိတ္ေပါက္ ေပါက္ႏွင့္ ထမီ အကီ်ေကာက္ဝတ္လိုက္သည္။ ဦးသာထူးက ထထိုင္ၿပီး ေကာ္ေဇာေအာက္တြင္ ထိုးထားေသာ ေထာင္တန္ (၁၀)ရြက္ကို မေစာရီ ရင္ဘတ္ၾကားသုိ႔ ထိုးထည့္ေပးလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ မေစာရီကို ေပြ႔ဖက္ၿပီး ပါးႏွစ္ ဖက္ကို နမ္းလိုက္သည္။
“ သြားေတာ့မယ္ေနာ္.. ”
မ်က္လံုးရြဲႀကီးေတြျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္လာေသာ မေစာရီကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္၏။ အသက္က စကားေျပာလာ၍ ထင္သည္။ ဦးသာထူးတစ္ေယာက္ အေတာ္ေလး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သြားသည္။ တံခါးကိုပင္ ထမပိတ္ေတာ့ဘဲ ေစာင္ ပါး တစ္ထည္လႊမ္းၿခံဳၿပီး သည္အတိုင္းပင္ အိပ္ျပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
× × × × ×
“ ေဒါက္.. ေဒါက္.. ေဒါက္ ” “ ေဒၚေဒၚ…..ေဒၚေဒၚ.. ေဒါက္ေဒါက္ ”
ဦးသာထူးဆီကအျပန္ အလိုဆႏၵမျပည့္ဝဘဲ ဆက္တငံ့ငံ့ႀကီးျဖစ္ခဲ့ရသည္မို႔ စိတ္ထဲက တတြတ္တြတ္ က်ိန္ ဆဲရင္း ထမီကို ကြင္းလံုးခၽြတ္ ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းကိုျဖဲ ဘယ္ဘက္လက္ညွဳိးထိပ္ျဖင့္ ေစာက္စိကို ပြတ္ေခ်၊ ညာလက္က ေရေမႊးပုလင္းကိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ အသြင္းအႏႈတ္ ခပ္သြက္သြက္လုပ္ၿပီး အရသာယူေနစဥ္ တံခါးကို တေဒါက္
ေဒါက္ ေခါက္သံႏွင့္အတူ သူ႔ကိုေခၚေနသာ အသံကိုပါ ၾကားလိုက္၍ ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္။
အသံက ေတာင္ဘက္အိမ္က ဖိုးတုတ္အသံ။ အခ်ိန္မေတာ္ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ ဒီေကာင္ေလး ဘာမ်ား႐ႈပ္မလို႔ပါ လိမ့္၊ ငါနဲ႔ ဦးသာထူးအေၾကာင္းမ်ား သိသြားေလသလား၊ မေစာရီ တေခါင္းလံုး ထူပူဗ်ာမ်ားသြားရ၏။
“ ေဒါက္..ေဒါက္… ေဒၚ.ေဒၚ…. ”
“ ဟဲ့.. ဘယ္သူတံုး.. ဘာကိစၥတံုး ” မေစာရီက ခပ္အုပ္အုပ္အသံျပဳလိုက္သည္။ “ ကၽြန္… ကၽြန္ေတာ္ ဖိုးတုတ္ပါ အေရးႀကီးလို႔ပါ ေဒၚေဒၚ.. တံခါး.. တံခါးဖြင့္ပါ ”
မေစာရီက သူ႔ခုတင္ေဘးရွိ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
“ လာ..လာ… အဲဒီက ေက်ာ္ဝင္ခဲ့.. ”
ဖိုးတုတ္ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တံခါးပိတ္ၿပီး ဖေယာင္းတိုင္ ထြန္းလိုက္သည္။ ဖိုးတုတ္က သူ႔ေျခရင္းတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ႀကီး ထုိင္ေနသည္။ မီးေရာင္ထဲတြင္ ထမီရင္လွ်ားႀကီးနွင့္ ကားယားႀကီး လႈပ္ရွားေနေသာ မေစာရီကို ဖိုးတုတ္က စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မေစာရီက ဖိုးတုတ္ကို ျပန္အၾကည့္..
“ ေဒၚေဒၚ.. ကၽြန္ေတာ္ ေဒၚေဒၚ့ကို မ်က္စိထဲျမင္ၿပီး ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္လို႔.. ဟို..ဟုိ ”
ဖိုးတုတ္က ေျပာေျပာဆိုဆို မေစာရီကို ေပြ႔လွဲသိပ္လိုက္ၿပီး အေပၚက တက္ခြပါေတာ့သည္။ မေစာရီက အလိုက္သင့္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖဲကားေျမွာက္ေထာင္ေပးလိုက္၏။ ဖိုးတုတ္က သူ႔ပုဆိုးကို မလွန္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ ေတ့၍ ေဆာင့္ထိးျပစ္လိုက္သည္။
“ ဗ်စ္…ဖြစ္…ဗ်စ္..ဖြပ္.. ဒုတ္ ”
“ အင့္.. အ..အေမ့.. ေသ..ေသပါၿပီဟဲ့ ”
ဖိုးတုတ္တေယာက္ သရဲသဘက္ ပူးဝင္ေနသူပမာ ပ်ာယာခပ္ေနပါေတာ့သည္။ စြတ္ထိုးလိုက္ေသာ အရွိန္ကမေသး။ ၿပီးေတာ့ လီးအတုတ္ကမေသး၊ အရွည္က ရွစ္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ အရြယ္က အလြန္သန္သည့္ လူပ်ိဳသိုးအရြယ္၊ မေစာရီေစာက္ဖုတ္အံုတစ္ခုလံုး ရွိန္းဖိန္းက်ဥ္သြား၏။ သုိ႔ေသာ္.. အလြန္အားရေက်နပ္သြားသည္။ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ ထႂကြေနေသာ သူမေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အခုမွ ၿငိမ္ဝပ္သလိုျဖစ္သြား၏။
ဖိုးတုတ္က လီးႀကီးကို သြင္းျမွဳပ္ထားလွ်က္ကပင္ အက်အနထိုင္လိုက္ၿပီး မေစာရီ၏ ႏို႔အံုတင္းတင္းႀကီးကို အေျခမွစုဆြဲကာ အားပါးတရ ဒလစပ္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။
“ ဖြတ္… ဖြပ္.. ဖြတ္ဖြပ္… ဖြတ္…ဖြပ္ ”
ျပင္းလိုက္သည့္အရွိန္ သန္လိုက္သည့္အလိုး၊ ႀကီးလိုက္သည့္ လီး … ဖိုးတုတ္က တရွဴးရွဴး တရွဲရွဲႏွင့္ ႏြားသိုး ႀကိဳးျပတ္ အတင္းဒလၾကမ္း ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္။
“ အင့္… အေမ့… အား.. အီး… အေမ့… အင့္.. ” မေစာရီကလည္း ေကာ့၍ ေကာ့၍ ခံသည္၊ ေလကုန္ခံၿပီး ဘာမွေမးမေနေတာ့။ သူလိုခ်င္တာရၿပီ၊ ေတာ္ၿပီေပ့ါ။ ဖိုးတုတ္၏ ၾကမ္းေသာ ရမ္းသာ အျပဳအမူကို မေစာရီ အလြန္ေက်နပ္ေန၏။ အရြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ႀကီးေသာလီးမွန္း သိ၏။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ ျပည့္ညပ္တင္းက်ပ္ေနသည္။ အသြင္းအႏႈတ္လုပ္တိုင္း ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြ စုတ္ျပတ္သြားမလား ေအာင့္ေမ့ရေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္၏။ မီးပြင့္မတတ္ ေကာင္းသည္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးထင္ပါရဲ႕… အခ်က္ေပါင္း (၇၀)ေက်ာ္ေသာအခါ မေစာရီတစ္ကိုယ္လံုး တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးၿပီး သုတ္ေရေတြ ပန္း ထြက္ကုန္သည္။ ဖိုးတုတ္ကိုလည္း တင္းေနေအာင္ ကုတ္ဖတ္ထား၏။ ေကာင္ေလးကမၿပီးေသး က်ား႐ိုင္းတစ္
ေကာင္လို မာန္ဖီေန၏။ ဒလၾကမ္း ေဆာင့္ေန၏။
“ ဖြတ္… ဘြတ္.. ဖြပ္.. ဖြတ္.. ဘြတ္.. ဖြတ္ ”
“ အေမ့.. အ.. အေမ့… အင့္…အား..အေမ့ ”
ေစာက္ဖုတ္တစ္အံုလံုး ထူပူယားၾကြလာ၏။ ေမ့မတတ္ မူးမတတ္ေကာင္း၏။ မေစာရီတစ္ကိုယ္လံုး လဟာ ျပင္ထဲ ေျမာက္တတ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏။
“ အား.. ကၽြတ္…ကၽြတ္… ကၽြတ္… ” ဖိုးတုတ္ကို ဖက္ထားရင္း ဒုတိယအႀကိမ္ သုတ္ေရပူေတြ ထြက္ကုန္ ျပန္၏။ ဖိုးတုတ္လေခ်ာင္းတစ္ခုလံုး ထံုက်ဥ္ရွိန္းဖိန္းသြားၿပီး လီးေၾကာႀကီး တင္းေတာင့္သြားကာ ကာမေရပူေတြ ေဟာကနဲ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သတည္း……။
(ၿပီး)
Comments
Post a Comment